لبخند رهایی ۱۰ زندانی غیرعمد آذربایجان‌شرقی در آستانه دهه کرامت

به گزارش روابط عمومی ستاد مردمی دیه کشور، گاهی در هیاهوی سنگین زندگی، در میان دیوارهای بلند زندان‌هایی که به جرم بی‌پولی بالا رفته‌اند، یک دست مهربان، نوری از امید را به درون سیاه‌ترین شب‌ها می‌تاباند. زندانیان جرائم غیرعمد، نه گناهکاران قانون‌شکن که قربانیان تلخ روزگارند؛ کسانی که تنها با جرعه‌ای از محبت می‌توان زندگی دوباره را به آنان بخشید.

اکنون که عطر دل‌انگیز دهه کرامت در کوچه‌های شهر جاری است و نام مهربانی بر لب‌ها شکوفا شده، کارکنان ایرانسل با دستانی سرشار از عشق و همدلی، قصه‌ای زیبا از رهایی نوشتند. آنان با گردآوری یک میلیارد ریال، زمینه آزادی ۱۰ زندانی گرفتار در بند تنگدستی را در استان آذربایجان شرقی فراهم کردند؛ حرکتی که شوق رهایی را در دل چندین خانواده شعله‌ور ساخت.

حجت‌الاسلام حیدر قلیزاده، مشاور مذهبی دفتر تبریز ایرانسل، در وصف این همدلی به فارس می‌گوید: این جرقه انسانیت، از مرکز تبریز آغاز شد و شعله‌اش به تمامی مراکز ایرانسل در کشور سرایت کرد. سرانجام، این موج مهربانی در قالب کمک‌های نقدی به ستاد دیه استان آذربایجان‌شرقی سپرده شد تا قفل‌های زندان‌ها با کلید مهربانی گشوده شود.

وی افزود: پیش‌تر نیز در ولادت حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام و روز پدر، کارکنان ایرانسل به پاس احترام به نام بزرگان، گامی در آزادی دو زندانی دیگر برداشتند؛ گامی که صدای خوش رهایی را در خانواده‌هایی چشم‌انتظار طنین‌انداز کرد.

این اقدام، نه تنها ادای دین به مسئولیت اجتماعی بود، بلکه تجلی باور به این حقیقت است که در روزگار سختی، نجات یک انسان، نجات جهانی است.

رسول تقی‌پور، مدیر نمایندگی ستاد مردمی دیه استان آذربایجان‌شرقی، با چشمانی پر از امید به آینده، می‌گوید: سال گذشته با همراهی دل‌های مهربان، توانستیم ۷۰۸ زندانی گرفتار را به آغوش خانواده‌هایشان بازگردانیم. زندانیانی که جرمشان، تنها بدهی یا حادثه‌ای ناخواسته بود.

وی ادامه داد: آزادی این افراد، تنها بازگرداندن آنان به زندگی نیست؛ بلکه برپا کردن دوباره ستون‌های فرو ریخته خانواده‌ها و پیشگیری از زخم‌های اجتماعی است.

مدیر ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه و کمک به زندانیان نیازمند استان آذربایجان‌شرقی یادآور شد: دهه کرامت، بهانه‌ای شد تا به یاد بیاوریم در جهانی که بی‌رحمی‌ها گاه غالب می‌شود، هنوز هستند دل‌هایی که به نام انسانیت می‌تپند.

آری، در این سرزمین که مهربانی، کهن‌ترین رسم آن است، هنوز هم لبخندهایی از پس میله‌های سرد، به لطف دستان گرم انسان‌های مهربان، آزاد می‌شود.