لیلا
اسماعیل نژاد – ایرنا : مادر زندانی وقتی کودک پنج ساله اش برای
ملاقاتش به زندان رفت، سر از پا نمی شناخت از شدت شوق چنان می گریست که اگر نمی دانستی
فکر می کردی کسی از نزدیکانش فوت کرده است.
کودک که خود نیز
گریه می کرد، با دستانش اشکها را از صورت مادرش پاک می کرد چون نمی خواست مادرش را
غمگین و ناراحت ببیند.
بیش از یک میلیون
نفر دور از محیط گرم خانواده در زندانهای کشور هستند، همان هایی که تا وقتی از آنها
نام می بریم خودمان را به کناری می کشیم و حتی به خود اجازه نمی دهیم لحظه ای به این
موضوع فکر کنیم که شاید بسیاری از آنها ناخواسته در زندان به سر می برند.
راستی حتی اگر زندان
بهترین مکان باشد، آیا کسی دوست دارد یک شب را حتی یک شب را در این مکان به صبح برساند؟
مسلما که اینطور نیست و حتی اگر خانه بدترین مکان باشد، هیچکس زندان را به آن ترجیح
نمی‌دهد.
یادمان هست دوران
مدرسه و آنچه که در کتاب تعلیمات دینی خوانده ایم که قلب انسان وقتی متولد می شود مانند
لوح سفیدی است که با هر گناه کوچک نقطه ای سیاه روی این لوح می نشیند؛ و یادمان باشد
که نگذاریم این نقطه های سیاه بیشتر و بیشتر شود، طوریکه تمام وجود ما را سیاه سازد.
بیاییم
به قلبمان بزرگی بیاموزیم و آن را از مقابل آزمونی بزرگ سرفراز بیرون آوریم.
بیاییم دستان پرمهرمان
را بر سر خانواده هایی سایه کنیم که واقعا به دستان ما نیازمندند و یقین بدانیم که
حتی کمک ناچیز من و تو می تواند خانواده ای را از فلاکت و گناه نجات دهد.
شب گذشته (یکشنبه)
بیست وهشتمین آیین زیبای جشن گلریزان رهایی ویژه آزادی زندانیان جرایم غیرعمد و غیرکلاهبرداری
به میزبانی ستاد دیه و با حضور سبز مسوولان و خیران برگزار شد.
شب بسیار باشکوهی
بود، دستان سبز و پرمهری در این آیین مشاهده می شد که برای هر چه کمک بیشتر به این
خانواده ها شتاب می‌کردند.
برخی چهره ها تکراری
بودند یعنی افرادی که هرسال سعادت حضور در این مراسم نصیبشان می شود.
کودکی شاید هشت ساله
در حال پر کردن برگه هدیه برای کمک به آزادی زندانیان نیازمند بود؛ شاید نمی توانست
عمق کاری را که انجام می داد درک کند، اما خوشحال و خندان برگه را می نوشت.
وقتی از او علت حضور
را جویا می شدی، می گفت فکر می کنم پدری که اکنون در زندان است فرزندی هم سن من دارد
و من دوست ندارم پدرم در زندان باشد.
این کودک نیک اندیش
ادامه داد: خودم را جای آن کودکی که همسنم است گذاشتم
و به اینجا آمدم.
** کمک 3 میلیارد و 900 میلیون ریالی مسوولان
دفتر مقام معظم رهبری
مبلغ یک میلیارد و 500 میلیون ریال به این مراسم اهدا کرد.
دفتر رییس جمهوری
دومین اهدا کننده بود که از پشت تریبون مبلغ یک میلیارد و 400 میلیون ریال اعلام شد.
رییس قوه قضاییه
و رییس مجلس شورای اسلامی نیز هر کدام 500 میلیون ریال برای آزادی زندانیان نیازمند
اختصاص دادند.
البته هنوز کل مبلغ
اهدا شده از سوی ستاد دیه کل کشور اعلام نشده، اما آنچه که در مراسم مشخص بود این است
که اتاق بازرگانی کشور و استان تهران هر کدام یک میلیارد ریال برای این آیین زیبا هدیه
کرده اند.
خبرنگاران در حال
گرفتن مصاحبه از رییس سازمان کمیته امداد امام خمینی(ره) در بیرون از سالن مراسم بودند
که مرتضی بختیاری معاون سیاسی امنیتی دادستان کل کشور و عضو هیات مدیره ستاد دیه کشور
با برگه ای در دست به سرعت خود را به جمع رساند و از سیدپرویز فتاح خواست تا مبلغ اهدایی
خود را امضا کند.
فتاح برگه سفید را
امضا کرد و بختیاری اعلام کرد که مبلغ مندرج در آن 500 میلیون ریال خواهد بود. البته در کنار کمک
های این نهادها، کمک های افراد حقیقی نیز چشمگیر و قابل توجه بود.
** آزادی هشت هزار و 498 زندانی جرایم غیرعمد در سال 93
مدیرعامل ستاد مردمی
دیه کشور در این آیین زیبا با بیان اینکه هشت هزار و 498 زندانی جرایم غیرعمد در سال
93 آزاد شده اند، می گوید: جمع بدهی این افراد بیش از 725 میلیارد تومان بود.
سیداسدالله جولایی
ادامه می دهد: حدود 42 درصد از کل مبلغ بدهی را طلبکاران گذشت کرده اند.
وی به وجود هشت هزار
و 100 زندانی نیازمند با مبلغ بدهی 650 میلیارد تومان در زندان های کشور اشاره کرده
و می افزاید: یکهزار و 24 نفر از این زندانیان دیه حوادث رانندگی، 295 نفر حوادث کارگاهی
و شبه عمد، چهار هزار و 500 نفر محکومان مالی غیرعمد، یکهزار و 831 نفر مهریه و
450 نفر نفقه هستند.
جولایی همچنین با
بیان اینکه مردم می توانند از طریق خودپردازهای ملت، رفاه، تجارت و صادرات به حساب
های ستاد دیه پول واریز کنند، می گوید : شماره حساب
74 / 74 نزد بانک ملت شماره مرکزی، شماره حساب 7777 نزد بانک تجارت شعبه مرکزی، شماره
حساب 2240 نزد بانک رفاه شعبه مرکزی، شماره حساب 0155550000004 بانک ملی شعبه طالقانی
و حساب ارزی به شماره 30025512 بانک ملی، شماره حساب های هستند که مردم می توانند برای
آزادی زندانیان جرایم غیرعمد پول واریز کنند.
و باز با مروری بر
ذهنت به یاد بیاور زندانیانی که فقط بخاطر دیون و بدهکاری در این ماه زیبا در کنار
خانواده نیستند و خانواده آنها سر سفره افطار سرپرست خود را کم دارد و جای خالی او
را سخت احساس می کنند.
مرور کن در ذهنت
و تو هم با خیرین همراه شو و یقین بدان کمک تو هر چند کوچک، گامی بزرگ برای آزادی به
این همنوعان خواهد بود.