خبرگزاری
مهر – سید هادی کسایی‌زاده: هشت نفر بودند که
در یک روز گرم آفتابی دور هم جمع شده و تصمیم می‌گیرند بر اساس نقشه‌ی گنجی که دارند
به نحوی وارد زیرزمین مسجد و گورستان شهرشان شده تا اگر طلا و جواهری در آنجا مدفون
است، استخراج کنند.
بر اساس همین
طمع این گروه خانه‌ای قدیمی را در مجاورت مسجد جامع گلستان شناسایی کرده و با اجاره این خانه کار
کنکاش گنج را با حفر تونل‌های طبقاتی زیادی تا نزدیکی زیرزمین مسجد بزرگ شهر
مینو دشت ادامه می‌دهنند.
با وجود اینکه
تلاش این افراد تا آستانه نتیجه که همان قرار داشتن یک متری تا محل منظور پیش می‌رود اما در تاریخ 4 تیرماه سال 1390 هست که همه خاک خوردن‌ها و
عرق ریختن‌ها و وقت صرف کردن‌های این هشت نفر به تلخی هرچه تمام بدون عایدی به هدر می‌رود.
طبق اظهارات برخی از این افراد در طول حفاری
بوی بد داخل چاه گروه را با سختی در خاک برداری و ادامه حفاری روبرو ساخته و این مشکل به قدری شدت می‌یابد که امان
آنها را برای ادامه کار بریده و برای کنترل بوی خیلی تند از ترس همسایگان هم شده تصمیم می‌گیرند این بوی تعفن متصاعد از گازهای زیرزمینی
و بسیار آزار دهنده را با سوزاندن معطرات خشک قدری تعدیل کنند.
برای همین منظور یکی از افراد گروه
که جوانی 29 ساله به نام س- پ است، تصمیم می‌گیرد مشک خشکی روشن کرده تا لااقل
قدری هوا را برای لو نرفتن پروژه هم که شده در دهانه چاه حفر شده و محیط اطراف بچرخاند.
اما به محض
اینکه کبریت را روی کاغذ نمدار قوطی می‌کشد تا مشک را روشن کند همان ابتدا صورت یکی
از اطرافیان که در آستاه چاه قرار داشته به طور کامل سوخته و در ادامه به دلیل گاز جمع شده در چاه
بلافاصله انفجاری بزرگ رخ می‌دهد، انفجاری که در همان تاریکی شب خواسته و ناخواسته هر مینودشتی را
خواب و بیدار به محل این حادثه می‌کشاند.
قدرت انفجار به نحوی
بود که تمام شیشه خانه‌های اطراف مسجد خرد شد و متاسفانه 3 نفر از این گروه شکست خورده در
همان حالت نشسته و در حال حفر چاه در دم کشته شده و اجساد آنها به کلی می‌سوزد.
در گزارش آتس نشانی
آمده است که انفجار به دلیل روشن شدن مشک و گاز اکسید گوگرد با برخی گازهای دیگر در
چاه بوده است.
در حال حاضر
تمام بازماندگان این حادثه یا همان جویندگان گنج در زندان به سر‌می‌برند، اما در
این میان جوان 29 ساله‌ای که کبریت را او کشیده و در آستانه چاه حفر شده قرار داده
به دلیل محکومیت به قتل شبه‌عمدی که از قضاء در یکی از ماه‌های حرام نیز این اتفاق افتاده
دروضعیت بغرنج‌تری قرار دارد.
این مددجوی جوان
که خودش و خانواده‌اش فاقد هر گونه مال منقول و غیرمنقولی هستند، در شرایطی که
تمام دارایی خود را نیز در اجرای این طرح نافرجام هزینه کرده است، هم اکنون با محکومیت 600 میلیون
تومانی خود بابت دیه، عمر خود را در زندان سپری می‌کند.
از این مقدار
300 میلیون تومان توسط ستاد دیه گذشت رضایتمندانه گرفته شده و 150 میلیون تومان هم این زندانی وام اخذ کرده اما برای پرداخت مبلغ
باقیمانده که مبلغ سنگینی نیز می‌باشد، تنها چشم امید او به مساعدت خیرین خداجوی کشورش است تا با همت مردمی بتواند بعد از
تحمل 3 سال حبس، در تاریخ 22 دی ماه 1394 از بند حبس رهایی یابد.