به گزارش روابط عمومی ستاد دیه کشور، به
تاریخ نوزده دی 1389 پرواز شماره ۲۷۷ هواپیمایی «ایرانایر» با ۱۰۵ سرنشین در
شرایط جوی نامساعد وقتی قصد نشتن در فرودگاه ارومیه را داشت در ارتفاع 3 هزار متری
از سطزح زمین به دلیل نقص فنی در موتور شماره یک و سه هواپیما به ناگهان در دشت نزدیک
به روستای کلیساکندی سقوط میکند.
بعد از وقوع حادثه هرچند با رشادت مردم محلی
و تلاشهای مسئولین استانی در صحنه برفی محل واقعه 27 نفر از سرنشینان این هواپیما
جان سالم به در میبرند اما متاسفانه 94 نفر از هموطنان به دلیل وخامت حادثه و عدم
امکان اعزام به موقع ماشینهای امدادی جان میبازند.
حال در ایام سوگواری سالار شهیدان حضرت
اباعبدالله الحسین علیهالسلام
یکی از بازماندگان این پرواز با حضور در محل ستاد دیه استان یزد و
اهداء مبلغی معادل ۱۰ میلیون تومان به یاد آن خاطره تلخ و به یمن نعمت سلامتی
زمینه آزادی یک نفر از زندانیان جرائم غیر عمد را فراهم نمودند.
این بانوی نیکوکار که تمایل داشت نام و تصویرش
فاش نشود در خصوص این اقدام حسنه گفت: در پرواز تهران به سمت ارومیه که با یک ساعت
تاخیر هم انجام شد من هم یکی از مسافران بودم. از ساعت ۱۹ و ۴۵ دقیقه آن روز تا به
امروز همان شرایط نامساعد جوی و مه شدید در ذهنم زنده هست و لحظهای از آن واقعه
دور نیستم. واقعهای تلخ و گذرا که آثار معنوی و ماندگاری برایم رقم زد. آثاری چون
لمس محسوس واقعیتی چون مرگ و توامان نعمت زندگی. درک عمیق واژه «بازگشت»، «بازگشت
به خانه».
وی با اشاره به جزئیات آن سقوط خونین
افزود: آن شب من را هم همراه با فوتیها برای انتقال آماده کرده بودند که ناگهان کسی
متوجه زنده بودن من شد. در آن شرایط تمام مهرههای کمرم شکسته بود و پای راستم را
نیز از دست داده بودم و برای همین بیشباهت به جان باختگان این حادثه نبودم. دقت
یکی از نیروهای خدماتی به دادم رسید و با توجه ایشان من از جمع متوفیان جدا شده و
برای درمان به بیمارستان منتقل شدم.
این نیکوکار اظهار کرد: بعد از ده روز برای
پیوند و جراحی پا من را به بیمارستانی در تهران انتقال دادند اما تمام پزشکان از این
عمل ناامید بوده و تنها ۱ درصد را برای موفقیت در جراحی مطرح میکردند. بسیاری از
اطبا و متخصصان که با قاطعیت راه رفتن بعدی من را صراحتا محال میدانستند اما به
لطف همان حقیقتی که من از آن واقعه عجیب جان سالم به در بردم، به تدبیر و تقدیر
همان حقیقت بعد از عمل جراحی به استان یزد انتقال یافته و هرچند در ابتدا هیچ گونه
حسی در پای خود نداشتم اما در ادامه موفق شدم به سختی پاهای خودم را تکان بدهم. تا
این که کم کم سلامت کامل خودم را به دست آوردم. به یمن همین شفای الهی و به حکم آن
نذری که در شب عمل با خودم کردم امروز به ستاد دیه آمدم تا شاید بشود با مبلغی که
کنار گذاشتهام گره کوری را باز کرد و ناناوری را بعد از ماهها حبس به آغوش
خانواده بازگرداند».
انتهای پیام/