به گزارش خبرنگار قضایی خبرگزاری ایرنا، شمارش معکوس برای رهایی از زندان آغاز
شده است، تسبیحی در دست دارد بجای اینکه تسبیحات حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها
را بخواند، چند دانه از تسبیح را جدا کرده و هر روز یکی از آنها را به
سمت روزهای زیادی که در پشت میله‌های زندان بوده، اضافه می‌کند و از روزهایی که قرار
است آزاد شود، کم می‌کند.
دل بی‌قراری دارد، لحظه شماری می‌کند و فقط به این فکر می کند که ممکن است
در این روزها از بلندگو نامش را صدا بزنند، خانم ... به بخش ملاقات، شاد این بهترین
لحظه برای هر زندانی باشد، زندانیانی که بخاطر مسایل مالی و شاید برخی از آنها بی‌گناه
اسیر زندان شده‌اند، همیشه منتظر آزادی هستند.
به گفته رئیس سازمان های زندان های کشور، حدود 230 هزار نفر در زندانی های
کشور بسر می‌برند که حدود 3 درصد از این زندانیان زنان هستند.
اما در میان محکومان غیرعمد آن یکی که شاید حدود 2 سال است بخاطر بدهی
20 میلیونی برای برگشت چک به سختی زندان را تحمل می‌کند، همیشه چشمانی پر از اشک دارد،
اشک‌هایی که نه برای تحمل حبس، بلکه برای دو فرزند دخترش که از سرنوشت شان نگران است.
شاید تحمل 730 روز در زندانی که هر روزش هم به کارهایی همچون حرفه آموزی،
فعالیت های قرآنی و هزاران برنامه دیگر پرداخته سخت‌تر از این روزهایی نباشد که احساس
می‌کند فرد نیکوکاری خواهد آمد و بدهی‌اش را می‌پردازد و او به آغوش گرم خانواده‌اش
برمی‌گردد.
در دلشان آشوب و چشمانشان منتظر، خدایا می‌شود ما هم مانند 32 نفری که سال
گذشته با دستان پرمهر و محبت نیکوکاران و خیران از زندان آزاد شدند، ما هم دوباره پای
سفره هفت سین گرم خانواده مان باشیم.
شاید این آرزو باشد، اما دست یافتنی است، همه اینها به محبت من و تو برمی‌گردد،
اگر من و تو؛ ما شویم و همه برای آزادی این مادران سخاوت داشته باشیم، حتی مبلغ اندکی
کمک کنیم، می‌توان بچه‌ها را دوباره به آغوش گرم مادرشان برگرداند، دخترکی کوچک که
وقتی می‌بیند یک دختر و مادر دست در دست هم هستند، با حسرت به آنها نگاه می‌کند و دوست
دارد مادرش باشد و گرمی دستانش را حس کند.
بانویی که بخاطر اعتیاد همسرش، از پس مخارج زندگی شان برنمی‌آید، کارگاهی
تولیدی برای فروش البسه ایجاد می‌کند، اما از سر بدشانسی، کالاهای تولیدی‌اش به فروش
نمی‌رسد و بدهی 23 میلیون تومانی به بار می‌آورد، به هر دری می‌زند بالاخره هشت میلیون
تومان از بدهی‌اش باقی می‌ماند اما توان پرداخت آن را ندارد، اکنون در زندان بسر می‌برد،
همسرش هم تن به کار نمی‌دهد و معتاد است.
ضمانت از همسر، داشتن بدهی پنج میلیون تومانی همسر، مادر خانواده را با
زندان آشنا می‌کند، پشت درهای بسته و دور از خانواده روزگارش را می‌گذراند، اکنون گرمای
خانه‌اش، به دستان پرمهر شما نیازمند است. دلش آزادی می‌خواهد آزادی که دیگر هیچگاه
روی زندان را نبیند و جز بودن در نار خانواده هیچ تجربه تلخی نداشته باشد.
اینها نمونه‌ای از بانوان اسیر زندان هستند که پشت میله‌های فلزی چشم انتظار
نیکوکاران برای رهایی از بند هستند، بندی که خانواده‌شان را نگران کرده، بسیاری از
این بانوان فرزندانی دارند که در بلاتکلیفی قرار دارند، خانه‌ای بدون مادر، پدری معتاد
و فرزندانی رها در خیابان ها و کوچه‌ها، وضعیت آنها در آینده چه می‌شود، فقط خدا می‌داند.
زندان جای مادران نیست، میله های فلزی زندان نباید گرمی دستان با محبت مادری
را حس کند که می‌خواهد آینده‌ساز این مملکت را تربیت کند، مادری که برای عشق ورزیدن
به خانواده، هزاران سختی را تحمل کرده و اکنون بخاطر بدهی مالی روزها و شب هایش را
در زندان تجربه می کند، روزهایی که باید گرمابخش خانه‌شان باشد، با سردی تمام در زندان
سپری می‌کند.
دل های مهربان و باسخاوت مردم ایران همیشه نشان دهنده حس نوعدوستی آنها
بوده و هست و هزاران جشن گلریزان برای آزادی زندانیان تاکنون برگزار شد و هزاران نفر
از زندانیان با جرائم غیرعمد نیز به آغوش خانواده‌هایشان بازگشته اند، اما این بار
مادرانی در زندان هستند که گرمی کانون خانواده با حضور آن‌هاست، اما تفاوت در آن است
که این روزها عید باستانی نوروز در راه است و همه دوست دارند در کنار همه اعضای خانواده‌شان
باشند.
به گزارش ایرنا، مراسم گلریزان برای آزادی زنان زندانی با جرائم غیرعمد
پنجشنبه (25 اسفند ماه) در محل تالار ایوان شمس تهران برگزار شد. البته این اقدام و
برگزاری جشن گلریزان برای مادران اسیر در زندانی های کشور، با عنوان پویش ارمغان از
دو سال پیش توسط معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و با همکاری ستاد دیه کشور
و بدلیل لستتقبال هموطنان عزیز از طرح یاد شده هم اکنون نیز در حال اجرا است.
سال گذشته با استناد به گزارش مکتوب ستاد دیه کشور با 600 میلیون تومان
32 زن زندانی آزاد شدند که این موضوع با برگزاری جشن گلریزان در راستای اولین پویش
مردمی ارمغان آزادی ویژه زنان زندانی با جرائم غیرعمد اتفاق افتاد.
پویش ارمغان 2 با شعار «زندان جای مادران نیست» امسال از ایام فاطمیه تا
به امروز جهت جمع آوری کمک‌های مردمی در راستای آزالدی زندانیان زن محکوم به جرایم
غیرعمد آغاز شده و تا به امروز نیز بیش از 10 هزار نیکوکار برای آزادی زنان زندانی
مشارکت داشته‌اند.
انتهای پیام /