به گزارش روابط
عمومی ستاددیه کشور، مددجو «ح . ف.» در سال 1390 به صورت مشارکتی اقدام به ساخت یک
واحد مسکونی آپارتمانی مینماید اما در روزهای نخست احداث ساختمان به دلیل عدم رعایت
اصول ایمنی اتفاق تلخی برای او رقم میخورد.
یکی از کارگران در
حین عملیات دیوارچینی در طبقه دوم آن مجتمع در هنگام عبور از روی چوببست دچار لغزش
شده و از ارتفاع 6 متری به در حیاط سقوط میکند.
این حادثه ناگوار
منجر به آسیبدیدگی ستون فقرات و ضایعه نخاعی و در نتیجه ناتوانی جسمی این کارگر فصلی
شده و از کارافتادگی همیشگی او را به دنبال یک بیاحتیاطی برای خودش و کارفرمایش به
ارمغان میآورد.
پس از انجام بررسیهای
انجام شده از سوی کارشناسان رسمی، عدم رعایت ضوابط ایمنی در عملیات ساختمانی به عنوان
علت اصلی این حادثه اعلام میشود و به استناد ماده 55 آئیننامه کارگاههای ساختمانی
به دلیل عدم استفاده از داربست فلزی که طبق قانون اقدامی اجباری الزامی است، این محکوم
به حکم این قانون و البته عدم توجه کافی به ماده 50 همین آئیننامه به علت عدم حفاظت
مناسب و تامین ایمنی کار مقصر شناخته شده و با یک بدهی سنگین روانه زندان میشود.
بر اساس ماده 91
قانون کار، مددجو «ح - ف» به عنوان کارفرما قبل از شروع کار، ملزم به فراهم آوردن شرایط
ایمنی و انجام نظارت موثر بوده است که به دلیل ناآگاهی از قوانین و اصول ایمنی کار،
از انجام آنها غفلت کرده است.
پس از طی مراحل قضایی،
این کارفرمای عائلهمند که سرپرستی 4 فرزند محصل را دارد از سوی ستاد دیه محرز شناخته
شده و پس از انجام تحقیقات و طی روند آزادی این بدهکار دیه ضمن بهرهمندی از گذشت
30 درصدی شاکی پرونده از مبلغ کل بدهی با دریافت تسهیلات ستاددیه جهت پرداخت الباقی
از بند حبس رهایی یافت.
انتهای پیام /